ارزیابی عملکرد شرکت‌های بیمه‌گر یکی از چالش‌های اصلی بیمه مرکزی ج.ا.ا می‌باشد. مکانیزم فعلی ارزیابی عملکرد شرکت‌های بیمه‌گر مبتنی بر شاخص‌های سنتی حسابداری می‌باشد که در بهترین حالت قادر به ارزیابی50% از شرکت‌ها می‌باشد و عملکرد بازاریابی که شاخص های آن مبتنی بر بازار و بیمه گذار محوری هستند، در مکانیزم فعلی لحاظ نشده است. لذا سئوال اصلی این است که چگونه می‌توان مدلی به منظور ارزیابی عملکرد شرکت‌های بیمه‌گر طراحی نمود تا بتواند واقع بینانه‌ای از عملکرد آن‌ها ارائه نماید؟ به منظور پاسخ دادن به سئوال فوق، ابتدا شاخص‌های فعلی مورد ارزیابی در شرکت‌ها و صنعت بیمه در جهان مورد بررسی و غربالگری قرار گرفت. سپس با انجام مصاحبه از خبرگان داخلی، شاخص‌های نهایی حاصل از پیشینه و مصاحبه تلخیص گردید. بررسی‌ها نشان داد که خلأ قابل توجهی در رابطه با شاخص‌های مبتنی بر بازار به هنگام ارزیابی عملکرد شرکت‌های بیمه‌گر وجود دارد. لذا مدل ریاضی تحلیل پوششی داده‌های شبکه‌ای مبتنی بر شاخص‌های بازار طراحی گردید. جامعه آماری شامل 28 شرکت فعال در صنعت بیمه ایران می‌باشند. داده‌های واقعی از اسناد و مدارک مربوط به سال 1398 بیمه مرکزی ج.ا.ا جمع‌آوری گردید. نتایج حل مدل ریاضی ارزیابی عملکرد شرکت‌های بیمه‌گر نشان داد که تنها 1شرکت در هر سه مرحله و همچنین بطور کلی کارا بوده است. تعداد 12 شرکت در یک مرحله، تعداد 9 شرکت در دو مرحله کارا بودند، در حالیکه کارایی کلی آن‌ها کمتر از 1 بود. همچنین تعداد 6 شرکت دارای کارایی 100% در فرآیند بازاریابی و عملکرد بازار بودند.

در این پژوهش با توجه به ارتباط خودپنداره تحصیلی با پیشرفت تحصیلی طبق دیدگاه های خودپنداره و همچنین طبق رویکرد شناختی- اجتماعی، نقش خودپنداره ریاضی، انگیزش یادگیری، عملکرد قبلی ریاضی و جنسیت بر پیشرفت ریاضی به روش تحلیل مسیر مورد بررسی قرار گرفته است. برای انجام مطالعه تعداد 304 دانش آموز (152 دختر و 152 پسر) پایه اول دبیرستان از منطقه 6 تهران، مقیاس خودپنداره و انگیزش یادگیری ریاضی را تکمیل نمودند. همچنین، برای تعیین میزان پیشرفت ریاضی، نمره نیم سال اول تحصیلی 83-1382 و برای سنجش عملکرد قبلی ریاضی نمره ریاضی سال تحصیلی 82-1381 این دانش آموزان از مدارس جمع آوری گردید. یافته های مربوط به مدل کلی تحلیل مسیر نشان داد که خودپنداره ریاضی در مقایسه با عملکرد قبلی ریاضی، انگیزش یادگیری ریاضی و جنسیت پیش بینی کننده قوی تری برای پیشرفت ریاضی می باشد. بررسی دقیق اثرهای مستقیم متغیرها نشان داد که عملکرد قبلی ریاضی نیز اثر مستقیم بسیار قوی برخود پنداره ریاضی دارد. این اثر تقریبا برابر با میزان اثر خودپنداره ریاضی بر پیشرفت ریاضی است و لزوم توجه به دیدگاه تاثیر دو جانبه خودپنداره تحصیلی را در آموزش ریاضی آشکار می سازد.

تحقیق حاضر به بررسی تفاوت جنسیتی در متغیرهای خودپنداره ریاضی، انگیزش یادگیری ریاضی، پیشرفت ریاضی و عملکرد قبلی ریاضی در بین دانش آموزان دختر و پسر سال اول دبیرستان می پردازد. بدین منظور نمونه ای تصادفی مرکب از 300 نفر از دانش آموزان دختر و پسر از دانش آموزان دختر و پسر از دانش آموزان منطقه 6 تهران در سال تحصیلی 83-82 انتخاب شد و اطلاعات لازم از طریق اجرای مقیاس خودپنداره ریاضی و انگیزش یادگیری ریاضی و برای سنجش پیشرفت ریاضی و عملکرد قبلی ریاضی نمرات دانش آموزان استفاده شد. در بررسی اختلافات جنسیتی در اختلاف مدل ها در نحوه عملکرد دو جنس در متغیرهای مرتبط به یادگیری ریاضی از طریق بررسـی ضرایب مسیر بین دو مدل این نتیجه به دست آمد که در مدل دختران برخلاف مدل کلی (هر دو جنس) و مدل پسران عملکرد قبلی ریاضی بیشترین اثر مستقیم را بر پیشرفت ریاضی دارد و در مدل پسران همانند مدل کلی، خودپنداره ریاضی بیشترین تاثیر را بر پیشرفت ریاضی دارد.

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه بین راهبردهای شناختی و فراشناختی و اضطراب ریاضی با عملکرد ریاضی دانش آموزان بود. جامعه تحقیق حاضر شامل کلیه دانش آموزان پایه اول دبیرستانهای دخترانه شهر تهران بود که در سال تحصیلی 90-89 در این مدارس مشغول به تحصیل بودند. که از این بین تعداد 180 دانش آموز سال اول متوسطه به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و در پژوهش حاضر شرکت نمودند. گروه نمونه با استفاده از آزمون محقق ساخته عملکرد ریاضی، مقیاس اضطراب ریاضی و پرسشنامه راهبردهای شناختی باصری مورد ارزیابی قرار گرفتند. روش تحقیق حاضر نیز همبستگی بوده که در حیطه تحقیقات کاربردی جای می گیرد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصله از پرسشنامه ها، از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغییری استفاده به عمل آمد. در نهایت، یافته های تحقیق نشان می دهد رابطه معنی داری بین راهبرد شناختی بسط و اضطراب ریاضی در دانش آموزان سال اول دبیرستان در سطح 0.05=a رابطه وجود دارد. رابطه بین راهبردهای شناختی و فراشناختی و عملکرد ریاضی در دانش آموزان نیز تائید شد. در نهایت رابطه بین اضطراب ریاضی و عملکرد ریاضی هم در سطح 0.01=a مورد تائید قرار گرفت.

هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثربخشی آموزش توجه بر عملکرد ریاضی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ریاضی است. روش این پژوهش آزمایشی بود، جامعه آماری دانش آموزان دختر با ناتوانی یادگیری ریاضی پایه چهارم آموزش و پرورش اصفهان بودند، که از بین آن ها 30 نفر که در آزمون ریاضیات کی - مت نمره پایین تر از نقطه برش گرفتند با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی های گروه آزمایش در 12 جلسه 45 دقیقه ای، آموزش توجه را دریافت کردند. به منظور جمع آوری داده ها از آزمون ماتریس های پیشرونده ریون رنگی کودکان، آزمون ریاضیات کی - مت و آزمون عملکرد ریاضی پایه چهارم دبستان استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادکه آموزش توجه بر عملکرد تحصیلی ریاضی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ریاضی موثر بود. بر این اساس می توان نتیجه گیری کرد که آموزش توجه همانند سایر مهارت های زیر بنایی یادگیری ریاضی می تواند رویکرد موثر در درمان ناتوانی یادگیری ریاضی باشد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش فراشناخت بر بهبود عملکرد ریاضی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ریاضی انجام گرفته است.روش: جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان پایه سوم ابتدایی مبتلا به ناتوانی یادگیری ریاضی شهر اصفهان در سال تحصیلی 90-89 بود. به منظور انجام این پژوهش، 30 دانش آموز با ناتوانی یادگیری ریاضی به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، انتخاب و با طرح پژوهش آزمایشی، از نوع پیش آزمون - پس آزمون به گروه های آزمایشی و کنترل گمارده شدند (15 دانش آموز در گروه آزمایشی و 15 دانش آموز در گروه کنترل). مداخلات مربوط به آزمون فراشناخت بر روی گروه آزمایش انجام گرفت. ابزارهای مورد استفاده عبارت از مقیاس هوش کودکان وکسلر 4، آزمون تشخیص حساب نارسایی و آزمون عملکرد تحصیلی ریاضی بود. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: داده ها با مجذور فی بررسی شد. نتایج نشان داد که افراد چپ دست و راست دست از نظر شروع شمارش با دست چپ یا دست راست و جهت شمارش تفاوت دارند. بیشتر افراد راست دست با دست راست و بیشتر افراد چپ دست با دست چپ شمارش را شروع می کنند، اما در مورد الگوی شمارش متقارن و مداوم تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: در حقیقت از یافته های این پژوهش نتیجه گرفته می شود که می توان از فراشناخت در آموزش ریاضی به دانش آموزان بهره برد. چنانکه نتایج تحقیقات مختلف بیانگر این موضوع است که نظام آموزشی نیز باید به فعال کردن هر چه بیشتر فراشناخت در دانش آموزان، برای یادگیری بهتر اهتمام ورزد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش با روش خودآموزی بر عملکرد حل مساله ریاضی دانش آموزان پسر دارای اختلال ریاضی در پایه پنجم ابتدایی انجام شد. به این منظور، بیست دانش آموز به روش نمونه گیری چند مرحله ای (قضاوت معلم، فهرست تشخیصی DSM-IV، آزمون ریون و آزمون حل مساله ریاضی) از دوازده پایه پنجم ابتدایی شهرستان رفسنجان انتخاب شدند. طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی است و گروه های کلاسی دانش آموزان به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. دانش آموزان با نمرات پیش آزمون و پس آزمون همتاسازی شده و گروه کنترل در طی 12 جلسه 45 دقیقه ای با روش خودآموزی و گروه گواه به همان روش سنتی و شیوه معمول آموزش دیدند. نتایج با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس نشان داد که عملکرد حل مساله ریاضی در دانش آموزان گروه آزمایش به طور معناداری نسبت به گروه گواه افزایش یافته است. می توان نتیجه گرفت که روش خودآموزی باعث بهبود عملکرد حل مساله ریاضی در دانش آموزان دارای اختلال ریاضی می شود.

اضطراب ریاضی از عواملی است که عملکرد در درس ریاضی را تحت تاثیر قرار می دهد. این اضطراب علاوه بر عوامل فردی و محیطی از عوامل فرهنگی و نقش جنسیتی نیز تاثیر می پذیر د. در این مقاله سعی شده تا تاثیر این عوامل بر عملکرد در درس ریاضی مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور پژوهشی توصیفی از نوع همبستگی انجام شد.جامعه آماری عبارت بود از کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه سال اول، دوم، سوم (رشته انسانی) مدارس دولتی و غیر دولتی شهرستان دامغان، که در سال 1389-90 مشغول به تحصیل بوده اند. حجم نمونه شامل 300 نفر بود که 150 نفر آنها را دانش آموزان دختر و 150 نفر آنها را دانش آموزان پسر تشکیل می دادند. نمونه ها با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. جهت سنجش اضطراب ریاضی دانش آموزان از مقیاس اضطراب ریاضی، چیو و هنری 1990 استفاده گردید. این مقیاس دارای چهار بعد (اضطراب ارزیابی ریاضی، یادگیری، حل مساله، معلم ) است. نتایج تحقیق نشان داد که از بین مولفه های اضطراب ریاضی، تنها اضطراب یادگیری ریاضی توانست عملکرد در درس ریاضی را پیش بینی کند، اما تفاوت میان دانش آموزان دختر و پسر در اضطراب ریاضی معنادار نبود.